Koning van Thailand

Een geliefde koning

Centraal in de Thaise samenleving staat de liefde voor de Thaise monarch, zijne majesteit koning Bhumibol Adulyadej. Buitenlanders die in Thailand naar de bioscoop gaan, staan vaak vreemd te kijken als het volkslied wordt gespeeld en het publiek opstaat als teken van respect voor de koning. Het volkslied is ook elke dag om acht uur ’s ochtends en zes uur ’s avonds op radio en televisie te horen/zien, en veel Thai onderbreken dan hun bezigheden om in de houding te gaan staan. Overal in het land hangt het portret van de koning op een prominente plaats in kantoren, winkels en huizen.

Bij gebeurtenissen als de verjaardag van koning Bhumibol dragen miljoenen mensen in het hele land een geel shirt (de kleur van de maandag, de dag waarop de koning geboren werd). Tijdens officiële ceremonies in Bangkok is het zo druk in de straten die naar het koninklijk paleis leiden dat er geen doorkomen aan is. Ondanks recente politieke ongeregeldheden komt openlijke kritiek op de koning en zijn familie nog steeds uiterst zelden voor. De Thaise wetgeving omtrent majesteitsschennis is streng (de zwaarste sanctie is 7 jaar gevangenisstraf) en plaatselijke media onthouden zich dan ook van openlijke kritiek op het koningschap.

Bekijk nu de beste Thailand vakantie aanbiedingen

Hi-so en lo-so

De Thaise maatschappij is strikt hiërarchisch; de rol en de plichten van elk individu worden door diens sociale status bepaald. Dit komt onder andere tot uiting in de taal: zo variëren persoonlijke voornaamwoorden al naar gelang men een jongere of een oudere persoon, of een hoger- of lagergeplaatste aanspreekt.

De bovenlaag van de Thaise maatschappij staat bekend als hi-so (afgeleid van het Engelse ‘high society’), waarmee de Thaise adel en rijke Chinees-Thaise families worden aangeduid. Hi-so hangt niet alleen af van afstamming, maar ook van glamour en rijkdom (door de economische groei in de jaren tachtig en negentig van de 20e eeuw kwamen er steeds meer nouveaux riches, maar in de recessie van 2008-2010 liep hun aantal weer enigszins terug). De wereld van de hi-so, die voornamelijk beperkt is tot Bangkok, figureert veelvuldig in de roddelrubrieken van de plaatselijke kranten en tijdschriften. De Thailand Tatler bijvoorbeeld staat vol foto’s van vrouwen die behangen zijn met opzichtige juwelen.




De groeiende middenklasse bestaat vooral uit hoogopgeleide stedelingen die in de voorsteden wonen en kantoorbanen in de stad hebben. Op de talloze reclameborden voor nieuwe woonwijken staan vaak westerse huizen, compleet met twee in de tuin spelende kinderen en een hond.

Het grootste deel van de plattelandsbevolking woont in dorpen en leeft van de landbouw. Het idyllische dorpsbeeld is de afgelopen decennia drastisch veranderd. Milieuvervuiling en armoede hebben veel dorpelingen naar de steden gedreven om er als taxichauffeur, bouwvakker of prostituee te werken. De scheiding tussen stad en platteland is scherp en de problemen van de boeren zijn pas de laatste jaren in de openbaarheid gekomen door de inzet van coalities als het Forum van de Armen, die in de hoofdstad betogingen organiseren tegen de bouw van stuwdammen en andere voor het platteland desastreuze maatregelen.